فارغ التحصیل شدن

ای سروری که در ساعت مچی من پنهان شدی

ای آن که با زمان بر ضد من هم قسم شدی

و با النگوهای من بر ضد من سوگند خورده ای

وبا مژهایم . . و پیراهن هایم . .

و لاک ناخن هایم ..

ای آن که با کتابهایم . . و یادداشت هایم . .

و بوی قهوه علیه من توطئه می کنی . .

ای کاش به مرخصّی می رفتی

سپری کردن وقت با تو مشکل است

و بدون تو نیز غیر قابل تحمل است

و زمان شکل نهائی خود را نمی گیرد

مگر هنگامی که از میان انگشتانت بگذرد . .

            ٭      ٭     ٭

و من . . هنگامی  درسم به پایان می رسد

که از میان انگشتان تو فارغ التحصیل شوم . .

« شعری از دکتر سعاد الصباح »